zondag 17 december 2006

Weer paardenleed

Ik fiets vanochtend naar De Woude. Het is met 7 gr. C. fris. Gelukkig is de vele regen van gisteren verdwenen. De wind is met 4 Bft uit het westen geen probleem. Ik fiets momenteel met een dunne lange broek, een zweethemd en daarover een dun hemd met lange mouwen. Daarover draag ik het Newline hesje. De eerste kilometers heb ik nog een fleece sjaaltje om. De Hotronic voetverwarming maakt de hele verdere winter een vast onderdeel uit van de uitrusting. Standaard heb in nu de schuimkap op de fiets.
Op de provinciale weg van Castricum naar Uitgeest zie ik voor het eerst 4 paarden oversteken naar het fietspad. Twee komen er naar me toe, twee gaan dezelfde richting op als ik. Al van grote afstand, ik minder snelheid tot minder dan 10 km/u, draait één paard zich abrupt om en draaft voor me uit. Het tweede paard vind het niet leuk, maar laat zich met enige moeite in de gewenste richting sturen.
Ik fiets achter het weg dravende dier aan. Dat gaat nog harder lopen en ik hoor de ruiterse in paniek roepen 'niet doen, niet doen'. Ik weet niet of dat voor mij of voor haar paard bedoeld is. Ze schreeuwt me toe dat ze wel vooruit gaat. Ik roep haar toe dat ze beter kan inhouden, Uitgeest is nog ver. Dat lukt haar en de tweede horde is genomen.
Op naar het tweede tweetal. Hier dezelfde taferelen. Zo gauw de omkijkende paarden me zien gaan ze er vandoor. De edele viervoeters worden tot stoppen gedwongen en schichtig naar mij kijkend passeer ik. Het wordt tijd dat die manege een cursus 'vertrouwd worden met de Quest' gaat organiseren. Ik doe wel weer mee.
Nog steeds vliegen vele duizenden kieviten doelloos rond. Ze hebben nog geen benul dat het tijd wordt richting zuid te koersen. Dit loopt niet goed af, als de vorst invalt is het eten snel op of onbereikbaar.
Het fietsen voelt lekker aan al zijn de snelheden die ik in de zomer bereik echt een stuk hoger. Fiets ik zomers met hartslag 120 rond de 40 km/u, nu is met hartslag 120 37 km het maximum. Dat scheelt wel 3 km/u.
Op De Woude maak ik op de bouwplaats een paar foto's en dreig een flinke bui op mijn kop te krijgen. Mijn aanstaande buren bieden me koffie aan, heerlijk. De Quest zet ik met zijn neus in de richting van de wind zodat ie rechtop blijft staan.
Via de pont in Akersloot ben ik snel weer thuis.
33 km

3 opmerkingen:

Wijnandt zei

Zozo Wim...,

de geesten al rijp maken voor het bieden op Q-II ;-)

Merkwaardig, die felle schrikreacties van de paarden. Op m'n rondjes in WAW015 kom ik ook geregeld paarden tegen die in de wei langs de weg staan. Die reageren of niet of heel rustig, bijv. een vrolijk drafje in dezelfde richting als ik. Maar misschien zullen paarden langs de weg ook van m'n WAW schrikken? 'k Doe op al m'n andere ligfietsen rustig aan als er paarden aankomen: ik stop met pedaleren of roeien en ga betrekkelijk langzaam en freewheelend erlangs. Dit is zonder uitzondering tot nog toe in alle gevallen goed gegaan: zelfs geen begin van onrust of onbeheersbaarheid.

Maar misschien zijn Groningse paarden niet zulke opgefokte types als Randstadpaarden???

Anoniem zei

De reacties van paarden wisselen nogal. Pony's zijn vaak rustiger, maar toch maakten de Huneliggers een keer mee dat na een onoverzichtelijke S-bocht we plots tegenover twee amazones op kortbenige exemplaren stonden. Eén van de twee pony's maakte abrupt rechtsomkeert, waarop ook de ander het niet meer zag zitten. Ze bleken ondanks de korte beentjes verschrikkelijk hard te kunnen rennen. De ruiters in kwestie zullen het Spaans benauwd gehad hebben, je zult er maar af kukelen.... Sindsdien zijn we extra voorzichtig en stoppen vaak helemaal om de paarden erlangs te laten.
Ik zag onlangs nog een paard met oogkleppen op een rijtuig trekken. Het ging bijna goed... totdat ze me in het oog kreeg en het hoofd bewoog om me te volgen. Een paard met oogkleppen hoort recht naar voren te kijken en het uitkijken aan de menner over te laten. De menner liet echter toe dat het paard opzij keek. Ik wist dat ik maar beter de hand aan de rem kon houden. Idd. besloot het paard dat ik een schrikreactie waard was, maar doordat ik direct remde liep het met een sisser af.
Vroeg of laat zullen paarden gewend raken aan velomobielen, net zoals ze aan de auto gewend zijn, maar het zal nog wel even duren.

Wim Schermer zei

Hi Wijnandt en Harry,
Ik word al van alle kanten benaderd voor de verkoop van de eerste 26" Quest. Nog maar even wachten.
Paarden blijven in meerderheid de knalgele Quest doodeng vinden. Ik heb inmiddels een heel scala aan passeertechnieken op mijn programma. In ieder geval hoort hard langs fietsen daar niet meer bij. Toen ik dat een keer deed werd de amazone er bijna afgeworpen.
In principe stop ik vrijwel altijd en blijf dan praten tegen de ruiter. Ook de ruiter heeft meestal die rust nodig om de zaak onder controle te houden.