vrijdag 28 september 2007

Giessen - Winterswijk 24-9-2007

Om vijf uur vanmorgen is er paniek op de camping. Plotseling staat Marcel Vriezekolk gekleed en al in onze blokhut. Er is een insluiper in hun blokhut geweest en er zijn iPods, telefoons en portemonnees gestolen. Een van de slapers heeft onraad geroken en de dader proberen te achterhalen. Helaas is dit niet gelukt. Na de consternatie kijk ik in mijn Quest. Daar zit de telefoon en de iPod gelukkig nog op de wielkast geplakt. Ik neem ze maar mee naar binnen.
Om 7.00 uur reveille en iedereen maakt zich op voor vertrek. Er wordt weer in drie groepen gereden, het beste recept voor een vlotte rit. Direct na vertrek wordt mijn stelsel van hart, longen en spieren weer volop getest. Het motto lijkt wel 'het oude goed moet eerst op', zo steil is de klim direct vanaf de camping.
Tijdens het fotograferen probeer ik ook nog te schakelen. Dat gaat niet goed en de ketting vliegt er bij de achter derailleur vanaf. John Poot lost het probleem razendsnel op.
Het fietsen is vandaag, ook nu is het weer schitterend zonnig weer, absoluut een feest. Het is opvallend hoe snel je de ontberingen tijdens een zware klim vergeet.
Plotseling een kreet en ik zie de Quest van Ellen door de lucht vliegen. Na een afdaling moet er linksaf geslagen worden. Over de helling komt de wind die we eerst van achteren krijgen, nu hard van links in. Ellen wordt opgetild en de Quest maakt een sprong over de berm en landt in de akker. Allert en John helpen Ellen uit de Quest. Ze is er zonder schade vanaf gekomen. De paar krassen op de zijkant van de fiets deren ook Hans niet. 'Dan is ie ook maar gebruikt' is zijn nuchtere commentaar.
We pauzeren weer bij een supermarkt waar we ook op de heenweg langs kwamen.
Afwisselend rijden we door een fraai golvend landschap en dan weer door donkere bossen. Deze zijn soms zo donker dat de flitser automatisch afgaat als ik een foto maak.
20 kilometer voor Winterswijk is het mooie weer op en begint het licht te regenen. Langzamerhand dunt de groep uit, iedereen gaat zijns weegs. Ik ga bij Mark Burgers thuis langs waar zoon Gijs me op de computer treinen leert crashen.
Vriend Jan Veenis haalt me met de bus weer op.

Samenvattend: een prachtige fietstocht, zwaarder dan de eerste twee keer dat ik mee deed. De kameraadschap is een grote weelde. Elk technisch probleem, al dan niet door mij zelf veroorzaakt, wordt geduldig door Ymte, Allert, John, Frank en Marcel verholpen. Het is fantastisch rijden in een groep gelijkgestemden. Fietsers die niet zo snel omhoog komen hebben geen probleem, er wordt zonder morren gewacht. Met de juiste overbrenging komt iedereen boven.
Ik verlang nu al weer naar de volgende rit in 2008.

Giessen zondagmiddag 23-9-2007

Na de heel zware klimmen is het laat in de middag wat relaxter fietsen. We weten dat er verderop wegwerkzaamheden zijn en er een kans is dat we er niet door komen. Tijdens een pauze komt een rondbuikige Duitser uit zijn huis om ons te bekijken. Ik zit zonder water en vraag of ik mijn Camelbak mag vullen. Hij gaat naar binnen en even later heb ik twee liter vers drinkwater. Dat herhaalt zich nog vijf keer en iedere keer gaat de stevig hijgende oosterbuur naar zijn keukenkraan.

Hans Wessels en Ellen van Vught, zij hebben deels een andere route genomen, voegen zich weer bij ons. Zij zijn slimmer dan wij en hebben de steilste klimmen mooi ontweken. Hans legt zijn fiets op zijn kant en spant de spaken. In zijn nieuwe Quest waar Ellen mee rijdt, zijn twee spaken gebroken, geen probleem, Ellen is niet zo zwaar.
Om zes uur rijden we de camping aan de Sorpe See weer op. Een paar durfals, waaronder Mark, Ymte en John spoelen het vele zweet af door een duik in de hels koude Sorpe See. Ik neem een lekker warme douche en ben snel weer 'het mannetje'. Wel vallen de knutten, een klein jeuk veroorzakend insect, iedereen lastig. John en Allert pakken zich helemaal in.
's Avonds gaan vrijwel alle fietsers in de kantine aan de Warsteiner met schnitzel.

Giessen zondagochtend 23-9-2007

Vandaag de eerste etappe van de thuisreis naar de Sorpesee. Ik besluit met een groep onder aanvoering van Frank Cornelese mee te rijden. Frank heeft een mooie alternatieve route gevonden. Dit blijkt een route te zijn met stijgingspercentages van 15%. Manmoedig begint de groep aan de klim. Het is letterlijk een loodzware operatie. Er is geen wind en de zon schijnt fel. Ik voel me goed en ga er stevig tegenaan. Met de hartslag op rond de 140 tot 145 bpm, kom ik niet sneller dan met 5 km/u omhoog. Dat is sneller dan Harry en Epko. Ik rij ze voorbij en neem al snel honderden meters afstand.
Boven gekomen applaudisseren Allert en John. Dat doet Wim goed. Harry en Epko komen na enkele minuten ook boven. Epko, 8 jaar jonger, snapt niet hoe ik dit kan. Hij vindt het bovenmenselijk. Epko heeft het extra moeilijk, zijn Mango ontbeert een bergversnelling. Hij moet echt omhoog stumpen.
Had ik eerder pek over iemand willen uitsprenkelen, Frank mag er ook de veren bij krijgen :).
We rijden de spoorweg nu af van zuid naar noord. De helling omlaag is maar één tot twee procent. Dat weerhoudt de Quest er niet van tot 53 km/u te versnellen, heerlijk.

Giessen avond 22-9-2007

Na de rit naar Marburg is er plenty tijd om te praten over alles rond de Velomobiel. Ook het bekijken van andermans fietsen is een prettig tijdverdrijf. Ik ontmoet een aimabele Amerikaan met een grote witte haardos. Hij blijkt Mark Rullens goed te kennen. Helaas heeft hij zich behoorlijk bezeerd. Hij drinkt rustig een biertje terwijl het bloed uit zijn onderarm druipt.
Paulus den Boers fiets schakelt niet goed. De mooie Quest wordt op een tafel gehesen en er wordt gesleuteld door Ymte en Allert. John Poot maakt een proefrit en de problemen lijken opgelost.
Ook mijn Quest schakelt niet goed. Ik kan de eerste versnelling met moeite inschakelen, tegen een helling lukt het in het geheel niet. Ymte en Allert lossen het probleem deels op. Ik kan in ieder geval 1 en 2 gebruiken, al is de eerste versnelling niet bepaald stil.
Het gezamenlijke avondeten wordt voorafgegaan door een mededeling van Hans Wessels dat 'iedereen hier aanwezig' in staat is om Parijs-Brest-Parijs te rijden. Daarna volgt een korte uiteenzetting van o.m. Mark Burgers over verlichting voor ligfietsen.
Na het eten wordt een prachtig stuk gebak, een model van een Cabbike aangesneden. De Cabbike is zo groot dat ie lang niet op gaat.