zondag 29 maart 2009

Bandentest 26" rear tires test Quest

Tijdens de test op 18 maart 2009 verslechterden de weersomstandigheden zodanig dat de laatste band, de Schwalbe Super Moto niet goed kon worden vergeleken met de andere banden. Op 4 november 2008 hebben wij de Super Moto wel kunnen vergelijken met onder meer de Vredestein Perfect Moiree 54. Op 4 november zouden wij hinder hebben kunnen ondervinden van een langzaam leeglopende voorband. De resultaten zouden niet betrouwbaar kunnen zijn en heb ik dan ook niet gepubliceerd.
Nu blijkt dat de resultaten van 4 november wèl betrouwbaar zijn, ze zijn namelijk één op één vergelijkbaar met de resultaten van 18 maart 2009. Daarom zijn de gegevens v.w.b. de Super Moto berekend uit de gegevens van 4 november.
Het bijgaande staatje zegt alles. Alle banden zijn vergeleken met de Schwalbe Kojak op 6 bar. In de meest rechtse kolom staat in procenten hoeveel verder (positieve waarden) of hoeveel korter (negatieve waarden) de banden bij een gegeven druk lopen.
Een paar opvallende zaken.

De lichtst lopende 26" inch band is de Schwalbe Super Moto. Deze band heeft het grootste luchtvolume en loopt relatief nog lichter als het kouder wordt. Een fantastische winterband dus? Nou nee, de band heeft geen anti-lek bescherming en is door zijn lichte constructie kwetsbaar. Niet verwonderlijk, het is eigenlijk een strandband voor een mountainbike. Bijzonder is wel dat de band al bij heel weinig druk zo licht loopt. Het verschil tussen 3 en 4 bar is verwaarloosbaar. De band legt moeilijk om, leeg is het een lastig hanteerbare flap rubber die moeilijk over de iets uitstekende bout van de wielnaaf is te prutsen.

De Schwalbe Kojak 50 mm doet het prima. Mijn advies is om deze band niet harder op te pompen dan 5 bar. De band loopt dan maar 1,6 % minder ver dan op 6 bar. De band legt makkelijk om en loopt direct mooi rond. Een half versleten Kojak loopt 3 % verder dan een nieuwe.




De Schwalbe Marathon Racer doet het ook goed. Deze band heeft het geringste luchtvolume en doet het vanaf 5 bar en hoger goed. De band is als vouwband uitgevoerd en legt wat minder makkelijk om. Een bezwaar is dat de band snel hobbelt, het beste is de band met een zeepoplossing te monteren en tijdelijk één tot twee bar harder op te pompen dan de gewenste druk.

De band die het naar mijn mening het beste doet is de Vredestein Perfect Moiree 54. Ondanks dat ie met ruim 900 gram zwaar is, loopt de band heel licht. Wel beslist oppompen tot 5 bar, dan loopt ie fantastisch. De Perfect Moiree legt makkelijk om en loopt prima rond. Een belangrijk veiligheidsaspect is dat de Perfect Moiree de Quest mooi rechtuit laat sporen, ook als de band leeg of bijna leeg is. In tegenstelling tot de Super Moto heeft de Perfect Moiree wel een goed bruikbare anti-lek bescherming. 'Editor's choice' dus.

Voor degenen die nog wat oude banden hebben liggen hebben wij in de test van 4 november de Vredestein S licks en de Avocet 26 getest. De S licks op 6 bar loopt even ver als de Kojak op 5 bar. De Avocet 26 is op 5 bar 11% sneller dan de S licks op 5 bar. Pomp je de S licks op tot 6 bar, dan is ie 5% sneller dan de Avocet 26.

Waar heb ik dat geluidje eerder gehoord?

Quest 237 is 5000 km lang geplaagd door een hinderlijk tikkend geluid bij de achterbrug. Zelfs opgedikte strepen op het wegdek resulteerden al in getik. Bij een korte inspectie in Dronten werd de oorzaak niet gevonden. Omdat we met een groepje fietsers waren was er onvoldoende tijd om grondiger naar het geluid te zoeken. Het geluid bleef irriteren en uiteindelijk bleek dat de derailleur kabel tegen het kapje van de derailleur tikte. Een tyrap loste het probleem definitief op.
In de nieuwe Quest lijkt het er sterk op dat het probleem weer present is. Minder pregnant als in de 237, maar toch. Daarom vanmiddag het derailleur kapje verwijderd en met de hand gevoeld hoe de derailleur kabel loopt. Het lijkt er op dat de kabel niet tegen het kapje tikt, maar wel tegen de veerpoot. Met een tyrap bevestig ik de kabel aan de onderkant van de veerpoot.
Een tweede geluidje ontstaat doordat de ketting in de lagere versnellingen soms tegen de achterste wielkast tikt. Met een stukje klittenband is ook dat geluid afdoende gedempt.
Eerder al had ik in de bodem van de tunnel onder de stoel al een paar klittenbandjes geplakt om geluid van de kettingbuis en derailleur kabel te elimineren.
Ik geef toe, geluidjes irriteren me snel en mateloos. Dat was vroeger al zo in onze zeilboot, ik ging gegarandeerd mijn kooi uit om een klapperende val te fixeren. Juist nu deze Quest zo mooi stil is, vallen andere geluidjes natuurlijk extra op.
Tijdens de rit naar Amstelhoek blijkt hoe effectief de maatregelen zijn. Op het middelste blad is de Quest helemaal stil, zelfs als ik door de diepste kuilen of over het slechtste wegdek rij. Op het grote blad is bij het rijden over heel slecht wegdek nog een enkele keer een tikje te horen van ik denk de ketting, maar dat is te verwaarlozen.
Al met al is dit de stilste Quest die ik ooit had.