zondag 8 maart 2015

Jaarvergadering Ligfietsvereniging in Hoevelaken


Vandaag is de jaarlijkse vergadering van de Ligfietsvereniging, ook wel NVHPV genoemd. De bijeenkomst is gepland in een scoutinggebouw in Hoevelaken. De routeplanner van de Fietsersbond rekent uit dat de afstand enkele reis net onder 90 km bedraagt. Dat is een mooie afstand om te fietsen. De vergadering begint pas om half drie en dat betekent dat de terugreis geheel in het donker plaatsvindt. Ik zet de route als GPX bestand in de Garmin Montana en ga om half elf onderweg.
De heenreis gaat via Purmerend, Amsterdam, Almere en Nijkerk. De wind is Bft 5 met uitschieters tot Bft 8. Deze stevige wind komt precies van rechts en dat levert op de dijk langs het Randmeer wat meer snelheid op. Ik hou altijd rekening met een gemiddelde snelheid van 30 km/u. Daarvoor moet je op de rechte stukken continue 36 tot 38 km/u rijden. Vooral op de eindeloos lange dijk langs het nieuwe land gaat het met 43 km/u vlot.


In Nijkerk rij ik Belle Prinssen en Dave achterop. Even later staan we samen voor een hek waar met een Quest niet langs te komen is. Ik rij de rijbaan op en geef even wat gas om het achterop komende verkeer niet op te houden.

Bij de Scouting in Hoevelaken staan al enkele ligfietsers voor het gesloten hek. Na een kwartier gaat dat open en kunnen we naar binnen. Het is er koud en sfeervol is het ook al niet. De - harde - houten bankjes worden neergezet en de vergadering kan beginnen. Die verloopt verder geanimeerd al is het jammer dat de financiële stukken niet klaar zijn. De belangstelling voor de vergadering is tanend. Meer dan 30 van de 1500 leden, het bestuur ingegrepen, komen niet opdagen. Mogelijk moet het bestuur het vergaderen in dit soort spartaanse onderkomens eens heroverwegen. Een zaaltje met goede verwarming en normale stoelen kost echt de kop niet.


Leuk is de introductie van een estafette door Michel van Tongeren. 'Het stokje' is een aardig knutselwerk dat vrijwel het hele rand rondgereden zal worden tijdens verschillende groepsritten. Ook tijdens het rondje Texel op Goede Vrijdag zal het 'ding' bij één van ons aan boord zijn. 


Na de vergadering rij ik om kwart voor zeven weer naar het noorden. De zon is al bloedrood ondergegaan als ik nu over het vasteland naar huis rij. Ik kies hiervoor om bij pech of ander probleem niet in de 'middle of nowhere' te stranden. Het is heel knus en comfortabel onder de kap. Vlak voor mij op het stuurtje wijst de Garmin Montana mij via een paarse lijn de weg. De rode LED lampjes op de elektrische voetverwarming draaien continue rondjes in het donkere vooronder. Op de langere stukken is de snelheid steeds 37 km/u. De rit op het vasteland betekent wel meer bochten en vooral meer verkeerslichten. Voor ik de smalle Diemerzeedijk oprij zet ik ook het Fenix lampje voor de spiegel aan. Dit levert heel veel extra licht in de berm op en hiermee is heel veilig in het donker te rijden. Op de Diemerzeedijk word ik door honderden glinsterende oogjes aangestaard. Dichterbij komend blijken dit konijnen te zien die met honderden in de berm aan het foerageren zijn. 
Bij het oprijden van de dijk noordelijk van Naarden stuit ik op een groot aantal schapen. Die zijn er altijd, maar nu vertikken ze het om aan de kant te gaan. Ik duw ze letterlijk met de Quest aan de kant waarna ze besluiten op het fietspad voor mij uit te rennen. Heel vermakelijk maar niet ongevaarlijk omdat er ook een flink aantal zwarte schapen rondloopt. Dat dwingt me om de snelheid tot rond 30 km/u te beperken.
Ondanks dat de rit 3 km korter is dan de heenreis door de polder, doe ik er een kwartier langer over dan de heenreis.

In Purmerend zie ik, optrekkend na een verkeerslicht, twee scooters met daarop ieder twee jongens van achteren naderen. Direct heb ik een onbestemd voorgevoel. De jongelui toeteren continue en schreeuwen als gekken. Ze passeren me rakelings en ik ben al blij dat er niet geschopt en getrapt wordt. Als ik thuis, de dagteller staat op 169 km, de Quest de verlichte garage inrij, blijkt de fiets op meerdere plekken ondergespuugd te zijn. Al met al een heel mooie rit met een onfris einde.